Συνεχίζοντας την ενασχόλησή της με τα θέματα των Μεσογείων, ιδιαίτερα Μαρκόπουλου – Πόρτο Ράφτη, η καταξιωμένη ερευνήτρια Σοφία Γκλιάτη-Χασιώτη περνάει τώρα από την τοπική Ιστορία, τη Λαογραφία και τη μικρο-Κοινωνιολογία στη διήγηση γεγονότων, με τρόπο που παραπέμπει στην πεζογραφία, τη μαρτυρία, το παραμύθι και την προφορική παράδοση. Το βιβλίο το συναπαρτίζουν ένας Πρόλογος, όπου η συγγραφέας εξηγεί τις προθέσεις και τις μεθόδους της, καθώς και είκοσι οχτώ πεζές διηγήσεις με σποραδικά παρεμβαλλόμενα στιχάκια και τραγού - δια. Οι διηγήσεις αυτές –ενίοτε σε πρώτο πρόσωπο και με εισαγωγι - κά κι άλλοτε πάλι με μια παρένθεση δηλωτική της προέλευσής τους στο τέλος– χρονικά καλύπτουν μια διαδρομή μερικών αιώνων, από τον ερχομό των Αρβανιτών στην Αττική μέχρι τα πρόσφατα χρόνια. Ως προς το περιεχόμενο, συνυπάρχουν και καταγράφονται: στοιχεία της παλιάς αγροτικής ζωής και του ανάλογου τρόπου παραγωγής∙ περιστατικά από τα πιο ευτράπελα (π.χ. ζώα που μεθάνε με κρασί) μέχρι τα πιο τραγικά (π.χ. επιδρομές, ληστείες, δυστυχήματα)∙ η χαμένη παιδικότητα∙ ο Πόλεμος και η Κατοχή∙ κοινωνικές καταστάσεις που σήμερα έχουν εκλείψει (π.χ. εγκλήματα τιμής, ακούσιοι γάμοι, μετανάστευση απόκληρων προς το εξωτερικό)∙ το τρένο της Αττικής, που για μακρό διάστημα κάλυπτε τη διαδρομή Αθήνα-Λαύριο μέχρι το 1957∙ οι πανταχού παρόντες «τύποι» (=τρελοί) των χωριών∙ ένα περίεργο και εν μέρει αιματηρό περιστατικό με μάγισσες, που δίνει και το γενικό τίτλο, καθώς και πολλά άλλα. Βιβλίο που κλείνει στο χαρτί μνήμες οι οποίες, διαφορετικά, θα ήταν προορισμένες να χαθούν.